Mui Ne Beach

Na ons bezoek aan de Cu Chi Tunnels hebben we 's avonds de slaapbus genomen naar Mui Ne Beach. Alhoewel dit maar een afstand van ruim 200 km is zal de bus hier ruim 5 uren over doen. We worden door iemand van de reisorganisatie bij het hotel afgehaald en we lopen naar de bus die aan het eind van de straat staat te wachten. De bus is al behoorlijk vol. Er zijn in 2 etages 3 slaapstoelen op een rij met steeds een gangpad ertussen. We kunnen nog 2 plaatsen naast elkaar bemachtigen op de bovenste rij. Zoals bijna alles hier zijn ook de slaapstoelen niet op mijn lengte berekend en ik moet dan ook met de benen omhoog of opzij liggen. De reis gaat over een enkelbaansweg. Het is nog erg druk,vooral met langzaamrijdend vrachverkeer. Over de rijstijl van de chauffeurs hier heb ik het al eerder gehad, dus dat laat ik nu maar achterwege. Als we in Mui Ne aankomen zie ik links van mij in grote neonletters de naam van ons hotel staan. Ik loop snel naar de chauffeur om te vragen of wij hier mogen uitstappen. Hij rijdt nog minstens 1,5 km door.Dat betekent dus dat wij het hele stuk terug moeten lopen. De receptionist van het hotel ligt op een brits te slapen. De receptie is eigenlijk maar tot 20.00 's avonds open, mar toen we hadden gemaild dat we pas omstreeks 01.00 uur zouden aankomen wilde hij wel op ons wachten. Na eerst te hebben geslapen en vervolgens te hebben ontbeten gaan we meteen maar naar het strand. Het water is iets minder warm dan op de Perhentians maar nog steeds heerlijk van temperatuur.
's Middags bespreken we een jeeptocht naar de belangrijkste bezienswaardigheden van Mui Ne, namelijk de rode en witte duinen. We worden door de chauffeur in een stokoude jeep rondgereden en op iedere plaats hebben we ongeveer een uur om rond te kijken. Het is behoorlijk commercieel allemaal. In de witte duinen worden quads verhuurd waarmee je door het zand kunt scheuren. Ook kun je op een kunststof plank van de steile zandhellingen afglijden. Het is ons te duur, wij besluiten dit niet te doen. Een paar Engelse meisjes hebben wel een quad gehuurd en worden hiermee langs een hele steile helling recht naar beneden gereden. Kirsten mag wel even gebruik maken van hun quad om het ook een keer te proberen. De berijder, een jochie van een jaar of 10 zo te zien, wil hier wel 100.000 dong voor hebben. Dat is omgerekend 3,5 euro, daar kan je in Vietnam ook een volledige maaltijd inclusief drankjes voor krijgen.
Mui Ne is ten prooi gevallen an het massatoerisme. De hele kuststrook is volgebouwd met hotels, resorts, restaurants, winkels etc. Het valt ons op dat er er veel Russen zijn. Zelfs de reclameborden op de gevels zijn vaak in het Russisch. Als we 's avonds langs de boulevard lopen op weg naar een restaurant, zien we op straat voor een eethuis een krokodil aan het spit. Ook zijn er restaurant waar je cobra kunt eten. Wij gaan naar Joe's Cafe, waar we onder begeleiding van hele goede live-muziek eten.
We besluiten de volgende middag verder te gaan naar Dalat. Dat ligt in het binnenland op 1500 meter hoogte. Kirsten wil hier een van haar Vietnamese huisgenootjes uit Kuala Lumpur ontmoeten. We worden omstreeks 01.00 door een mini-busje van de reisorganisatie bij het hotel opgepikt.